در روايت آمده است: خانه هايى كه در آنها تلاوت قرآن مى شود، «تُضِيئُ لاِءَهْلِ السَّمآءِ كَما يُضِيئُ النَّجْمُ [أَلْكُوكَبُ الدُّرِّىُّ] لاِءَهْلِ الاْءَرْضِ.»(1) چنان كه ستاره يا ستاره ى درخشنده براى اهل زمين مى درخشد، براى آسمانيان مى درخشد. در گذشته صداى قرآن از منازل بلند مى شد. در حالات اصحاب سيّدالشهدا ـ عليه السّلام ـ در شب عاشورا آمده است: «لَهُمْ دَوِىٌّ كَدَوِىِّ النَّحْلِ.» زمزمه اى همانند صداى زنبور عسل داشتند.(2)
هم چنين آمده است كه ايشان: «مَا بَيْنَ راكِعٍ وَ ساجِدٍ وَ قائِمٍ وَ قاعِدٍ.» در حالات مختلف:
برخى در ركوع و برخى در سجده و برخى ايستاده و بعضى نشسته [به عبادت و راز و نياز و مناجات و انس با خدا مشغول بودند]. و در خطبه ى همّام در شمار ويژگى هاى متّقين آمده است:
«فَصافُّونَ أَقْدامَهُمْ يَتْلُونَ آياتِ اللّهِ آناءَ اللَّيْلِ و أَطْرافَ النَّهارِ.» مرتّب به نماز ايستاده و در لحظات شب در آغاز و پايان روز، آيات خدا را تلاوت مى كنند. (3)
1. مشابه: اصول كافى، ج 2، ص 210؛ من لايحضره الفقيه، ج 1، ص 473؛ تهذيب، ج 2، ص 122؛ وسائل الشيعه، ج 2، ص 122؛ ج 5، ص 294؛ ج 8، ص 158؛ بحارالانوار، ج 84، ص 153؛ ارشاد القلوب، ج 1، ص 92؛ اعلام الدّين، ص 262؛ ثواب الاعمال، ص 42؛ روضة الواعظين، ج 2، ص 321؛ المقنعة، ص 120. متن روايت در همه ى منابع ياد شده، در مورد خانه هايى كه در ضمن نماز شب، قرآن تلاوت مى شود، است. عين عبارت حديث مذكور در كافى، ج 2، ص 210، روايت 1367 به اين صورت است: «إِنَّ الْبُيُوتَ الَّتى يُصَلّى فيها بِاللَّيْلِ بِتِلاوَةِ الْقُرْآنِ، تُضيئُ لاِءَهْلِ السَّماءِ كَما تُضيئُ نُجُومُ السَّماءِ لاِءَهْلِ أَلاْءَرْضِ.»
2.بحارالانوار، ج 44، ص 393؛ اللهوف، ص 91.
3.مشابه اين سخن از اميرالمؤمنين ـ عليه السّلام ـ درباره ى ويژگى هاى تقوا پيشگان و نشانه هاى مؤمنان نقل شده است، به اين صورت: «أَمَّا اللَّيْلُ فَصافُّونَ أَقْدامَهُمْ، تالينَ لاِءَجزاءِ الْقُرْآنِ، يُرَتِّلُونَه تَرْتيلاً...» ر.ك: وسائل الشيعه، ج 6، ص 172؛ مستدرك الوسائل، ج 4، ص 240؛ بحارالانوار، ج 64، ص 315 و 341؛ ج 65، ص 194؛ ج 75، ص 28؛ امالى صدوق، ص 570؛ تحف العقول، ص 159؛ صفات الشيعة، ص 18؛ كتاب سليم، ص 849؛ كنزالفوائد، ج 1، ص 90؛ نيز ر.ك: بحارالانوار، ج 75، ص 73؛ اعلام الدّين، ص 138.
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.
